Nederlanders in het buitenland: Bob Gerretsen

Zweden is natuurlijk één van de beste ijshockeylanden in de wereld. Alles draait er om ijshockey en daar staat het natuurlijk ook best om bekend voor ons ijshockeyers. Toen ik op Hockey Camp Europe in Geleen was, kwam er een coach van een team in Zweden naar mij toe en vroeg of ik voor hem zou willen spelen. Zodoende heb ik besloten om daar te gaan spelen.

Ik vind Zweden nogal gelijk met Nederland, qua cultuur bijvoorbeeld. Het enige echte grote verschil dat ik merk is dat er ontzettend veel bos is en dat iedereen hier van ijshockey houdt. Iedereen weet altijd wel veel van het ijshockey en is er in geïnteresseerd. Ik woon in een klein dorpje met ongeveer 6.500 inwoners. We hebben hier een arena voor 7.500 bezoekers en nog een kleinere ijsbaan. Iedereen weet wanneer de wedstrijden zijn en gaat dan het liefst ook naar alle wedstrijden kijken. Voor de rest vond ik in mijn eerste jaar, toen ik nog Engels sprak, dat iedereen over het algemeen goed Engels spreekt. Het is wel een stuk fijner geworden nu ik zelf goed Zweeds spreek.

Ik heb hier veel meer trainingen dan in Nederland. Ik ben elke dag wel drie tot vijf uur op de ijsbaan bezig met trainen. Buiten dat we veel meer trainen is vooral het grootste verschil dat we hier heel veel aan off-ice trainingen doen, dat doe je sowieso iedere dag voor en/of na een training. Ook vind ik dat er hier meer gelet wordt op cooling down en goede warming-ups voor elke training en wedstrijd.

We gaan elke wedstrijd met de bus. Meestal is het gewoon zo dat iedereen zijn eigen ding doet, film kijken, kaarten, slapen etc. Soms doe ik ook wat leren met jongens van mijn team. Het is altijd wel gezellig!

Voorlopig nog niet, maar misschien als ik ouder ben dat ik er weer zou willen spelen. Ik probeer het wel nog altijd te volgen en kijk soms live wedstrijden, maar voor nu blijf ik zo lang het kan liever in het buitenland spelen.

Ik had zelf niet echt twijfels, maar ik denk meer dat mijn ouders de meeste twijfels hadden. Toen ik gevraagd werd voor het team was ik pas 14 jaar, net voordat ik verhuisde werd ik 15. Toen vonden mijn ouders mij nog wel echt te jong om zelfstandig te wonen. Nadat we alles geregeld hadden met een gastgezin en de school wisten we het zeker, dit is wat ik zou gaan doen. We zijn, voordat ik zou gaan verhuizen, ook eerst een weekje in Zweden geweest om te gaan kijken hoe het daar was, dus dat hielp wel erg goed.

Dat het echt een fantastische ervaring is en als je de kans hebt het zeker moet doen!! Ik heb er zelf ontzettend veel van geleerd, vooral voor het ijshockey maar zeker ook buiten het ijshockey om! Het is fantastisch om een nieuwe taal te mogen leren en ontzettend veel nieuwe mensen te ontmoeten.